ГОЛЯМ ПОЕТ - АХМЕТ АМИН АТАСЬОЙ - ПРЕВЕДЕ МОИ АВТОБИОГРАФИЧНИ ДАННИ И СТИХОВЕ ПО НЕГОВ ИЗБОР ЗА ИЗВЕСТНО КУЛТУРНО СПИСАНИЕ В ТУРЦИЯ
Публикация от Росица Копукова в ПОЕЗИЯ ·
232 прегледа
РОСИЦА КОПУКОВА
(1958)
Родена е в София в семейство на интелектуалци. Завършва полувисш
Педагогически институт, Висш педагогически институт - Благоевград и
българска филология - София. Паралелно с учителството е била активен
сътрудник в българския печат и има стотици статии и творби в българската
преса, работи 15 години в Българско национално радио, от 1995 г. работи само
като журналист в печатните медии, водила е авторско предаване за култура
„Благослов” в телевизия „7 дни”. Нейни стихове участват в български и чужди
антологии. Със свои материали сътрудничи в периодичния печат. Носител е на 17, до
момента, престижни международни награди за поезия.
***
Пътуваш всеки ден към моята врата,
не, ден е много, всеки миг пътуваш,
но, изковал сам своята вина,
дотук да стигнеш колко ли ти струва?
И все така – до страшния звънец,
до прага, тази граница висока,
без да си грешник, без да си подлец,
объркан, себе си не можеш да надскочиш.
И все така – да ти подам ръка
аз бих могла, но няма го куража,
да влезеш през мечтаната врата,
която, зная, няма да забравиш.
Л Я Т О Т О
Обичам си го лятото, това е.
И кратко ми е, малко ми е все.
То ми разказва приказки отгоре
за горско царство, слънце и море.
За плажни ивици и звездни нощи,
дъждът е кратък гостенин и аз
си ходя по шосето боса още
и си живея волно без компас.
И ще ми се, признавам, да не свършва
поне до половин година то.
Да си вървим по шорти и превръщаме
във обич всеки следващ епизод.
***
Как се изниза младостта?
Искам я обратно.
Малко са ми сто лета.
Искам многократно.
Пак да ходя по света.
Стихове да пиша.
Въздухът от младостта
по- щастлив да дишам.
Вярвам, още от сега
Господ ще ме чуе
и нейде в дълговечността
да ме прати утре.
Днес, младееща по дух,
още да ме има,
рими - в образи и звук
да творя със име.
П Р И З Н А Н И Е
И да си паднал, аз ще ти помогна
да се изправиш, за да продължиш,
и да потъваш, ще ти хвърля пояс,
житейски пояс, за да се спасиш.
Когато идва грозната опасност,
навреме огласявам за това,
във мене има сила, няма властност,
без заповед са моите слова.
Обаче, ако нямаш ти куража
да потвърдиш, че ставаш друг човек,
нито потъвам с теб, нито съм стража,
и сам ще креташ в пътя си нелек,
и сам ще виеш, ако ти е болно,
защото сам не си ме оценил,
а камо ли на мен да си помогнал
или на някого душа спасил?!
ROSİTSA KOPUKOVA
(1958)
Sofya’da doğdu ve aydın bir ailede yetişti. Blagoevgrad’da Eüitim Enstitüsü’nu ve Sofya Üniversitesi’nde Bulgar Filolojisi Böllümü’nü bitirdi. Bir yandan öğretmenlik yaparken öte yandan Bulgaristan’ın basın ve yayın hayatında aktif olarak yer aldı ve bugüne değin yüzlerce yazıya imza attı. 15 yıl boyunca Bulgaristan Ulusal Radyosu (BNT)’nda çalıştı. 1995 yılından bu yana Bulgaristan Ulusal Televizyonu’nun “7 gün” programında “Hayır Duası” adı altında kültür yayınları sunuculuğu yapmaktadır. Çocukluk yıllarından beri şiirler yazmaktadır. Şiirlerinden bazıları yabancı dillere öevrilmiştir. Bugüne değin uluslararası 17 ödüle değer görülmüştür.
***
Her gün kapıma dek senin seferin,
yani her saniye hep yoldasın sen,
ben kendi cezamı peşinen verdim,
kaça patlar acep buraya gelmen?
Bir de o korkunç zil yok mu kapımda
elinin bir türlü eremediği
günahkar değilsen eğer aslında,
hadi göster aşıp kendi kendini.
Sana el uzatabilirim gerçi,
ama o cesaret nerede bende;
girdiğin kapıyı bir ömür belki
unutmayacağını kesin bilsem de.
YAZ
Yazı seviyorum, işte o kadar.
Benim için o hep sanki kısacık.
Onunla dökülür gökten masallar,
ondan dağla denizdeki ferahlık.
Güneşli kumsala yıldız yağarken
sevinçten ışıyan bir konuk gibi
yolda yalınayak yürüyorum ben
ve pusulasız yaşıyorum kendimi.
Gönül ister ki bu şahane yazın
yarım yılcık bari keyfin sürelim
Şortla gezip tozalım ve yaşamın
her faslını aşka dönüştürelim.
***
Gençlik giderken elden
keşke dönse diyorum.
Yüz yıl ne ki verilen
daha çok istiyorum.
Gezmek için dünyayı
şiirler yazmak için.
Gençliğin her anını
zevkle yaşamak için.
Yaradan eminim ki
bana kulak asacak,
ömrümün yelkenini
çok uzağa açacak.
Ruhum ki hâlâ gençtir
keşke böyle kalayım –
uyaklı uyaksız şiir
yazıp ünlü olayım.
İTİRAF
Yıkılsan de yardımcın olabilirim
doğrulup yürümen için yeniden,
girdaba mı attı zalım kaderin
bil ki senin can simidinim ben.
Korkutucu tehlike mi belirdi,
Hızır gibiyimdir yardım yerinde:
iyiliktir güçlü kılan hep beni,
emir kipi asla yoktur dilimde.
Ama bir değişim görmezsem sende
eğer adam olma hırsı sezmesem,
koşmam asla gölgen gibi peşinde
ve çarçur olursun tek başına sen.
Beni saymayışın yüzünden belki
ulursun pişmanlık işkencesinden –
bir başka hayatı nasıl korur ki
kendi değerini bile bilmeyen?
Çeviri: Ahmet Emin Atasoy
2 Коментара
Препоръчани коментари